Tefeciden Borç Alan Kişi, Mağdur Oldum Diyerek Mahkemeye Gitti: Bir Ceza da Mahkeme Verdi

Yargıtay'dan önemli bir karar geldi: Tefeciden para almak suç sayıldı.

Bir kişi, tefeciden borç para aldığını söyledi ve mahkemenin yolunu tutarak kendisinin mağdur edildiğini söyledi. Mahkeme ise mağdur oldum diyen kişiye ceza yağdırdı. Söz konusu kararı hem mağdur hem vergi dairesi hem de sanık temyiz etti.

Emsal niteliğinde olan söz konusu karar ise Yargıtay'dan geldi. Yargıtay 9. Ceza Dairesi tarafından verilen kararda para alanın mağdur olmayacağının altı çizildi. Kararda TCK'nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun kanunun Topluma Karşı Suçloar başlıklı üçüncü kısmının dokuzuncu bölümünde üdzenlendiği gibi suçun mağdurunun tüm toplum olduğuna yer verildi. 

Söz konusu karara baktığımızda, “Tefecilik ilişkisinde faiz karşılığı ödünç para alan kişi, iradi olarak faiz ilişkisinin tarafı olmakta olup gerçek anlamda suçun pasif failidir. Ancak kanun koyucu izlediği suç siyaseti gereği tefecilik fiilinin aktif failinin kolayca tespitini sağlamak amacıyla ödünç para alan kişiyi cezalandırmamıştır. Bu halde tefecilik fiilinin pasif faili konumunda bulunan faiz karşılığı ödünç para alan kişinin suçun mağduru olarak kabulüne olanak yoktur. Bu kişilerin fail hakkında şikayetçi olmaları halinde açılan bir kamu davasındaki konumları ihbar eden niteliğindedir ve suçun doğrudan mağduru olmadıklarından davaya katılma hak ve yetkileri bulunmamaktadır. Bu nedenle sanık hakkında tefecilik suçundan açılan kamu davalarına Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 237. maddesine göre suçtan doğrudan zarar görmeyen müştekinin katılma hakkı olmadığı, bu itibarla hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından müştekinin temyiz talebinin reddi gerekmiştir.” ifadelerine yer verildiği görüldü.

Söz konusu kararda tefecilerden para alan kişilerin suçun doğrudan mağduru olmadıklarına yer verildi ve kararda, “Bu kişilerin maddi zararlarının göz önüne alınamayacağı açıktır. Nitekim 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun ‘Kesin hükümsüzlük’ başlıklı 27. maddesi karşısında yasanın emredici normlarına aykırı olarak düzenlenen bir tefecilik sözleşmesi nedeniyle, sözleşme taraflarının doğrudan veya dolaylı olarak hukuki korumadan yararlanmaları olanaksızdır. Sonuç olarak tefecilik suçlarından kurulan hükümlerde Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. maddesinin uygulanmasında, aynı Yasa’nın 231/6-c maddesindeki ‘Zararın giderilmesi’ koşulunun aranması olanaksızdır” ifadelerine yer verildi. Kararın devamı ise şu şekilde oldu:

“Bu açıklamalar ışığında dosya çerçevesi, bilgi ve belgelere göre mahkemece sanığa hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul edip etmediğinin sorulması sonrasında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231/5 ve 231/6-a-b madde ve bentleri çerçevesinde değerlendirme yapılması gerekirken ‘Karşı tarafın zararı tanzim edilmediğinden’ gerekçesi ile sanık hakkında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi bozma nedenidir. Sanık müdafiinin ve müşteki Hazine vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi de gözetilerek Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 321. maddesi uyarınca hükmün bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir”

Finans7.com | Ankara